The stylistic innovation in paintin

The stylistic innovation in painting known as Impressionism began in the 1870’s. The
Impressionists wanted to depict what they saw in nature, but they were inspired to portray fragmentary moments by the increasingly fast pace of modern life. They concentrated on the play of light over objects, people, and nature, breaking up seemingly solid surfaces, stressing vivid contrast between colors in sunlight and shade, and depiction reflected light in all of its possibilities. Unlike earlier artists, they
did not want to observe the world from indoors. They abandoned the studio, painting in the open air and recording spontaneous Impressions of their subjects instead of making outside sketches and then moving indoors to complete the work form memory.
Some of the Impressionists’ painting methods were affected by technological advances. For example, the shift from the studio to the open air was made possible in part by the advent of cheap rail which permitted easy and quick access to the countryside or seashore, as well as by newly developed chemical dyes and oils that led to collapsible paint tubes, which enabled artists to finish their paintings on the spot.
Impressionism acquired its name not from supporters but from angry art lovers who felt threatened by the new painting. The term “Impressionism” was born in 1874, when a group of artists who had been working together organized an exhibition of their paintings in order to draw public attention to their work. Reaction from the public and press was immediate, and derisive. Among the 165 paintings exhibited was one called Impression: Sunrise, by Claude Monet (1840-1926), viewed through hostile eyes, Monet’s painting of a rising sun over a misty, watery scene seemed messy, slapdash, and an affront to good taste. Borrowing Monet’s title, art critics extended the term “Impressionism” to the entire exhibit. In response, Monet and his 29 fellow artists in the exhibit adopted the same name as a badge of their unity, despite individual differences. From then until 1886 Impressionism had all the zeal of a “church”, as the painter Renoir put it. Monet was faithful to the Impressionist creed until his death, although many of the others moved on to new styles.

نتایج (فارسی) 1:

سبکی نوآوری در نقاشی معروف به امپرسیونیسم در 1870 آغاز شد. TheImpressionists به تصویر کشیدن آنچه را در طبیعت دیدم می خواستم، اما آنها به تصویر کشیدن لحظات پارهای توسط سریع به طور فزاینده ای با الهام از سرعت زندگی مدرن. آنها در بازی نور اشیاء مردم و طبیعت شکستن سطوح ظاهر جامد تاکید بر تضاد واضح بین رنگها در نور خورشید و سایه، متمرکز و تصویر انعکاس نور در تمام امکانات آن. برخلاف هنرمندان پیشین آنهانمی خواست به مشاهده جهان را از داخل خانه. آنها رها استودیو نقاشی در هوای آزاد و برداشت خود از افراد خود را به جای خارج از وقت خود را صرف ساخت و سپس به داخل خانه حرکت برای تکمیل فرم کار حافظه ضبط.برخی از روش های نقاشی Impressionists' توسط پیشرفت های فن آوری تحت تاثیر قرار گرفتند. به عنوان مثال، تغییر از استودیو به هوای آزاد در بخش توسط ظهور راه آهن ارزان است که دسترسی آسان و سریع به حومه شهر و یا ساحل دریا مجاز و همچنین توسط تازه توسعه شیمیایی رنگ و روغن به لوله پیش ساخته رنگ که هنرمندان به پایان نقاشی خود را در نقطه ممکن ساخته شده است.امپرسیونیسم نام خود را از حامیان اما از دوستداران هنر عصبانی است که احساس تهدید توسط نقاشی جدید را به دست آورد. اصطلاح "امپرسیونیسم" در سال 1874 هنگامی که گروهی از هنرمندان که با هم مشغول به کار بود سازماندهی نمایشگاهی از نقاشی های خود را به منظور جلب توجه عمومی به کار خود را به دنیا آمد. واکنش از مردم و مطبوعات بود فوری و derisive. میان نقاشی 165 نمایش گذاشته یکی تصور نامیده می شد: طلوع آفتاب توسط کلود مونه (1840-1926)، مشاهده از طریق چشم دشمن، نقاشی مونه را از طلوع خورشید بیش از صحنه آبکی و مبهم به نظر می رسید کثیف، slapdash، و یک تعرض به طعم و مزه خوب. مونه به عنوان وام گرفتن، منتقدان هنر واژه "امپرسیونیسم" به نمایشگاه کل تمدید. در پاسخ، مونه و 29 هنرمند همکار خود را در این نمایشگاه همان نام و نشان از وحدت خود را با وجود تفاوت های فردی به تصویب رسید. از آن پس تا 1886 امپرسیونیسم غیرت "کلیسا"، این بود که رنوار نقاش آن را قرار داده. اگر چه بسیاری از دیگران را به سبک جدید منتقل مونه وفادار به امپرسیونیست عقیده تا زمان مرگ او بود.

نتایج (فارسی) 2:

نوآوری سبکی در نقاشی شناخته شده به عنوان امپرسیونیسم در سال 1870 آغاز شد.
امپرسیونیست می خواست به تصویر کشیدن آنچه که در طبیعت را دیدم، اما آنها برای به تصویر کشیدن لحظات پراکنده شده توسط سرعت به طور فزاینده سریع زندگی مدرن الهام گرفته شد. آنها در بازی نور بیش از اشیاء، افراد و طبیعت متمرکز، شکستن سطوح به ظاهر جامد، با تاکید بر کنتراست رنگی بین رنگ در نور خورشید و سایه و تصویر منعکس شده از نور در تمام امکانات آن است. بر خلاف هنرمندان قبل، این
نمی خواست به رعایت جهان را از داخل خانه. آنها رها استودیو، نقاشی در هوای آزاد و ضبط برداشت خود به خود از افراد خود را به جای ساخت طرح خارج و سپس حرکت در داخل خانه برای تکمیل فرم حافظه کار می کنند.
برخی از روش های نقاشی امپرسیونیست توسط پیشرفت های فن آوری قرار گرفتند. به عنوان مثال، تغییر از استودیو به هوا باز ممکن است در بخشی از ظهور راه آهن ارزان است که اجازه دسترسی آسان و سریع به مناطق روستایی یا ساحل دریا، و همچنین با رنگهای شیمیایی به تازگی توسعه یافته و روغن های که به رنگ پیش ساخته انجام شد. لوله، که هنرمندان فعال را به پایان برساند نقاشی های خود را در نقطه ای.
امپرسیونیسم نام خود را از حامیان اما از دوستداران هنر عصبانی که احساس شده توسط نقاشی جدید تهدید به دست آورد. اصطلاح "امپرسیونیسم" در سال 1874 متولد شد، زمانی که یک گروه از هنرمندان مشغول به کار بود با هم نمایشگاهی از آثار نقاشی خود را به منظور جلب توجه عمومی به کار خود سازمان یافته است. واکنش از عموم مردم و مطبوعات فوری، و استهزاء امیز بود. در میان 165 نقاشی به نمایش گذاشته یکی به نام برداشت شد: طلوع کلود مونه (1840-1926)، از طریق چشم خصمانه مشاهده، نقاشی مونه از خورشید در حال افزایش بیش از یک مه آلود، صحنه آبکی به نظر می رسید کثیف، بی پروا، و توهینی به طعم خوب. قرض گرفتن عنوان مونه، منتقدان هنر از واژه "امپرسیونیسم" به کل نمایشگاه افزایش یافته است. در پاسخ، مونه و 29 هنرمندان همکار خود را در این نمایشگاه به همین نام به عنوان یک نشان از وحدت خود را با وجود تفاوت های فردی به تصویب رسید،. از آن پس تا سال 1886 امپرسیونیسم تا به حال تمام تعصب و غیرت از یک "کلیسا"، به عنوان نقاش رنوار آن را قرار داده است. مونه وفادار به مرام و منش امپرسیونیست تا زمان مرگ خود بود، اگر چه بسیاری از دیگران را به سبک های جدید نقل مکان کرد.