نشان داد که MSCs باعث افزایش ژن ضد آپوپتوتیک Bcl-2 و بافت مغز محافظت شده از طریق ضد آپوپتوز و آنتی اکسیدانی شد و نشان داد که MSCs اثر حفاظتی بر سلول های عصبی در موش های صحرایی SHRSP دارد. در یک مطالعه دیگر، درمان MSCs مشتق از پلاسنتال بهبود عملکردی و کاهش اندازه سکته در موش های مبتلا به ایسکمیک فشار خون بالا را تا حد زیادی بهبود بخشید. دیابت یک عامل خطر قطعی برای سکته مغزی است. بیماران مبتلا به دیابت احتمال ابتلا به سکته ایسکمیک را افزایش می دهند و هیپرگلیسمی آسیب های میکروواسکولار و ماکروواسکولار را در سکته های ایسکمیک تشدید می کند (Rehni et al., 2017; Lau et al., 2019). بنابراین مطالعه مدل های سکته مغزی دیابتی از اهمیت زیادی برخوردار است. گزارش شده است که 6 هفته پس از MCAO دائمی، زخم ها در گروه هیپرگلیسمیک شدیدتر از گروه غیر هیپرگلیسمیک بودند. اگرچه درمان MSCs مشتق از بافت چربی انسان برای موش های سکته مغزی هیپرگلیسیمی اندازه ضایعات را کاهش نداد، اما عملکرد عصبی را به طور قابل توجهی بهبود بخشید، اما اثرات مفید BM- MSCs را در موش های دیابتی نوع یک مبتلا به سکته مغزی از طریق میانجی گری miR-145 نشان داد. در موش های ویستار دیابتی نوع 2 مبتلا به سکته مغزی، درمان با exosomes برداشت شده از BM-MSCs به طور قابل توجهی بهبود سد خونی مغزی (BBB) یکپارچگی، افزایش بازسازی ماده سفید، و ترویج ترمیم عصبی
ترجمه، لطفا صبر کنید ..
